یک شعر از یک عاشق
بهانه
دلم سکوت نموده ولی بهانه میگیرد بهانه ای که زعشقست جوانه میگیرد
چنان غریق خیال است این دل غافل تو گوی بستر غم جاویدانه میگیرد
زرنجها ی زمانه خبر نداشت مگر؟ ولی کنون سرو سامان این سمانه میگیرد
زبی وفائی لیلی بسی پریشان است که از زمین زمان او بهانه میگیرد
شعر از محمد ظاهر خاشعی